1 rok ago · Małgorzata · Możliwość komentowania Depresja – złodziej szczęścia. Objawy, pomoc, leczenie. została wyłączona

Depresja – złodziej szczęścia. Objawy, pomoc, leczenie.

Każdy z nas doświadczył gorszego dnia, a nawet kilku takich z rzędu i walczył o poranku z myślą, by „nie wychodzić z łóżka”. Pewnie też wielu w nim zostało, chociaż na dwie drzemki :). Z pewnością warto podążyć za taką potrzebą i pozwolić, by umysł i ciało domagające się odpoczynku, zaznały chwili regeneracji. A jeśli ta myśl prześladuje nas każdego poranka? Utrzymuje się tygodniami lub miesiącami, a my powoli zapadamy się coraz głębiej i głębiej w otchłań, bez możliwości ratunku? Wówczas konieczna jest wizyta u specjalisty, bo depresja, gdyż o niej tu mowa, to bezlitosna choroba, która sama z siebie nie odpuści, a może zabrać wszystko, dosłownie wszystko.

Przewlekły smutek to choroba…

Depresja to choroba, która okrada nas z codziennych radości, z przeżywania życia w pełni, z relacji z bliskimi, z możliwości rozwoju zarówno na płaszczyźnie zawodowej jak i prywatnej. Zamyka nas w świecie niedostępnym dla innych, zbudowanym ze smutku, beznadziei, czarnych scenariuszy, żalu bólu i złości. Depresja to cierpienie i im dłużej trwa, tym większych dokonuje spustoszeń w naszym życiu.

Według Światowej Organizacji Zdrowia w Polsce w 2017 roku na depresję chorowało prawie 2 mln osób. Dane te pochodzą sprzed 5 lat – jak bardzo wzrosła ta liczba w wyniku traumatycznych doświadczeń związanych z pandemią, wojną i ogólnym kryzysem?

Według sondaży przeprowadzonych przez UCE RESEARCH i SYNO Poland ponad 60% Polaków odczuwa u siebie objawy tożsame z tymi towarzyszącymi depresji.

Ankietowani wyliczali:

• zaburzenia nastroju
• problemy ze snem
• brak koncentracji uwagi
• pesymistyczne myślenie
• niska samoocena
• ogólne zniechęcenie.

Oczywiście nie oznacza to, że wszyscy ankietowani cierpieli na depresję i z pewnością tak nie było. Nie każde uczucie przedłużające uczucie przygnębienia to objaw depresji. Chwilowe złe samopoczucie, wywołane trudami codzienności, może zdarzyć się każdemu. Jednak świadomość zmian w samopoczuciu i trudności w codziennym funkcjonowaniu są ważnym sygnałem, którego nie należy ignorować.

Warto jednak mieć na uwadze, że według statystyk Międzynarodowej Organizacji Zdrowia depresja jest na 4 miejscu pośród poważnych chorób na świecie o wysokim wskaźniku śmiertelności, a w 2030 roku stanie się prawdopodobnie najczęściej diagnozowanym schorzeniem na świecie.

Rozpoznanie depresji – główne objawy

Przewlekły smutek, o którym już wspomniano nie jest jedynym z objawów depresji, a raczej pierwszym, który powinien wzbudzić nasze obawy. Jeżeli ogólne zaburzenie nastroju:

• smutek
• utrata przyjemności z dotychczas podejmowanych aktywności
• pesymistyczne spojrzenie na świat
• niska ocena siebie samego
• niemożność znalezienie rozwiązania błahych problemów, które urastają do rangi katastrof
• utrata energii i wyczerpanie

utrzymują się ponad dwa tygodnie i znacząco wpływają na nasze funkcjonowanie poprzez:

• zaburzenia snu
• problemy z łaknieniem
• spadek libido
• utratę sprawności intelektualnej
• spadek koncentracji
• wycofanie się z życia społecznego
• myśli i próby samobójcze

to zdecydowanie powinniśmy przyjrzeć się naszemu funkcjonowaniu, ponieważ są to objawy sugerujące depresję.

Wiele osób borykających się z takimi stanami oraz ich najbliżsi nie biorą pod uwagę tego, że ich życiu pojawiła się depresja. Nie mają świadomości, że to schorzenie nie jest tylko chwilowym obniżeniem nastroju, ale poważnym zaburzeniem psychicznym.

Nieleczone zadomowia się na dobre, niszcząc chorego i jego bliskich.

W takich sytuacjach na nic zdadzą  się komunikaty typu: Weź się w garść! Uśmiechnij się! To niech ci się zachce! A tobie znowu co? Choć z pewnością uwarunkowane są one dobrymi intencjami i lękiem, choremu na depresję niestety nie pomagają, a nawet wręcz przeciwnie. W efekcie powstaje mur niezrozumienia, coraz grubszy i coraz wyższy, a po obu jego stronach stoją cierpiące osoby. Jedna zatopiona w bezradności spowodowanej niemożnością udzielenia pomocy, a druga w mrocznym świecie, którego nie potrafi opuścić.

Dlatego depresję trzeba leczyć.

Przyczyny depresji

Obecnie uważa się, że nie ma jednego czynnika warunkującego rozwój depresji. Najczęściej jest to współdziałanie wielu różnych tj.:

• predyspozycji genetycznych
• zaburzeń hormonalnych
• zaburzeń psychicznych
• czynniki środowiskowe

W wielu przypadkach depresja uaktywnia się poprzez obudzenie traum, czy powrót do trudnych sytuacji życiowych i przeżywanie ich na nowo, również tych sięgających dzieciństwa: patologiczne relacje z rodzicami czy innymi członkami rodziny, nadużycia czy wykorzystania seksualne, śmierć bliskiej osoby, przemoc. Wówczas rozwód, czy utrata pracy urastają do rangi zdarzeń zagrażających życiu, następuje wycofanie się ze świata i aktywacja podłoża depresji.

Również cierpienie na schorzenia przewlekłe, niepełnosprawność, uzależnienia od alkoholu, narkotyków, czy leków mogą zwiększać podatność na rozwój depresji.

Depresja dotyka również osoby, w których życiu nastąpiła duża zmiana np. przejście na emeryturę (poczucie osamotnienia i spadek samooceny), zmiana dotychczas pełnionych ról społecznych, nagła utrata sprawności.

Rodzaje depresji

Depresję wywołują różne czynniki, które w pewnym momencie do tego stopnia destabilizują nasze możliwości poznawcze, że zaczynamy odczuwać coraz większe trudności w codziennym funkcjonowaniu. Ze względu na ich rodzaj wyróżniamy:

• Depresję w ciąży i poporodową – związaną z zaburzeniami hormonalnymi, brakiem wsparcia i poczuciem osamotnienia, czy trudną sytuacją finansową.
• Depresja jednobiegunowa – charakteryzuje się jednym objawem depresyjnym, nawracającym z różną częstotliwością.
• Choroba afektywna dwubiegunowa (CHAD), depresja dwubiegunowa – polega na naprzemiennym występowaniem epizodów depresyjnych i maniakalnych lub hipomaniakalnych. Chory doświadcza przeplatających się etapów euforii i napędu do działania ze smutkiem i wycofaniem z życia.
• Depresja atypowa – częściej towarzyszy w przebiegu CHAD i odznacza się wzmożonym łaknieniem i przybieraniem na wadze, wzmożoną sennością i ociężałością.
• Depresja endogenna i egzogenna (reaktywna) – tę pierwszą powoduje niski poziom dopaminy, serotoniny i noradrenaliny, które są neuroprzekaźnikami, co objawia się zaburzeniami nastroju. Depresja egzogenna natomiast wywoływana jest przez czynniki społeczne bądź trudne wydarzenia, np.: problemy rodzinne, rozwód, śmierć bliskiej osoby, problemy w pracy.
• Depresja maskowana – pacjent zgłasza objawy charakterystyczne dla innych schorzeń.

 

Depresja może dotknąć zarówno dzieci, młodzież, dorosłych, jak i osoby starsze

Nie ma jednej grupy wiekowej, zawodowej, wyodrębnionej pod względem płci, statusu społecznego, czy miejsca zamieszkania, jeżeli chodzi o zachorowania na depresję.

• Około 2% dzieci i 8% nastolatków boryka się z depresją. Jednak objawy towarzyszące tej grupie wiekowej najczęściej związane są z wahaniem nastroju, dużą drażliwością i spadkiem samooceny. Mniejsze dzieci bardzo często mają objawy somatyczne związane z dolegliwościami żołądkowymi, bólami głowy lub nocnym moczeniem.
• 15% pacjentów po 65 roku życia cierpi na zaburzenia depresyjne. W przypadku osób w podeszłym wieku najczęściej jest to depresja maskowana.

Jak walczyć z depresją – metody leczenia

Osoba z wyżej wymienionymi objawami utrzymującymi się, jak wspomniano, powyżej dwóch tygodni powinna skonsultować się ze specjalistą. Może to być psychiatra, psycholog, psychoterapeuta lub lekarz pierwszego kontaktu. Warto również zgłosić się do poradni zdrowia psychicznego.

W leczeniu depresji bardzo często stosuje się farmakologię w połączeniu z psychoterapią.

Istotne jest również wsparcie i zrozumienie najbliższych. Świadomość, że wokół chorego są osoby, które otaczają go miłością i akceptacją to ogromna pomoc w procesie zdrowienia.

Depresja to choroba, to nie słabość, lenistwo, wymówka, czy fanaberie. To poważna choroba, która nieleczona przynosi cierpienie i często prowadzi do śmierci.

 

Categories: Bez kategorii