Psychoterapia dorosłych

Psychoterapia jest metodą leczenia psychiki i ciała (zaburzenia psychosomatyczne) poprzez rozmowę, profesjonalnym działaniem, popartym wiedzą psychologiczną, nakierowanym na zmianę osoby, która się na nią zgłasza. Oczekiwana zmiana może mieć charakter intrapsychiczny lub interpsychiczny. Pierwsza dotyczy pracy nad konfliktami wewnętrznymi osoby, druga zaś skupia się nad wprowadzaniem zmian w relacjach ze środowiskiem zewnętrznym np. relacje w pracy, w rodzinie, z partnerem.

Cel psychoterapii

Celem psychoterapii jest chronienie osoby przed sytuacjami urazowymi, zwiększanie jego odporność, poszerzanie rezyliencji, odblokowanie potencjalnych możliwości, ma to służyć poprawie zaspokajania potrzeb, a nie je zaspokajać. Psychoterapeuta powinien kierować się w swojej pracy przede wszystkim akceptacją, empatią, asertywnością, szacunkiem dla drugiego człowieka i autentycznością. Ważny jest też takt w postępowaniu i tworzeniu atmosfery bezpieczeństwa oraz współpracy.

Metody i narzędzia psychoterapii

Podstawowe środki psychoterapeutyczne to: nadzieja, miłość, transcendencja, rozumienie, odreagowanie, aktywne słuchanie, klaryfikowanie, uściślanie, odzwierciedlanie uczuć, uważne słuchanie (równomiernie rozłożona uwaga), nieukierunkowana uwaga terapeuty i obiektywne postrzeganie osoby, wolne skojarzenia oraz także metody dyrektywne. Kontakt z psychoterapeutą to podstawowe narzędzie pracy terapeutycznej. Praca psychoterapeutyczna ma ułatwić rozumienie sytuacji aktualnej dla osoby, z którą ma się skontaktować w możliwie pełny i świadomy sposób. Zatem oddziaływania psychoterapeutyczne zmierzają do kontaktu z różnymi stanami Ja (niektórych aspektów/części Ja niekiedy dotąd nieakceptowanych, nieświadomych) poprzez odblokowywanie możliwości rozwojowych osoby i pełniejszej, bardziej adekwatnej autoekspresji. Zadanie psychoterapeuty polega, więc na dostrzeganiu, oddzielaniu od siebie i nazywaniu wyznaczonych przez nieświadomość rodzajów obrony, związków z obiektami, postaw i zachowań, jakie osoba zbudowała w ciągu swojego życia, a następnie na zrozumieniu ich aktualnego znaczenia i powiązań ze źródłowymi, wczesnymi etapami życia.

Skuteczność psychoterapii psychodynamicznej została potwierdzona badaniami naukowymi (Leichsenring, 2009 oraz badania Leichsenring, Rabung, Leibing, 2004) w leczeniu następujących zaburzeń:

• depresja,
• żałoba,
• PTSD (zaburzeń stresowych pourazowych),
• zaburzeń lękowych z napadami lęku/paniki,
• fobii społecznej,
• zaburzeń psychosomatycznych/somatomorficznych,
• zaburzeń osobowości,
• uzależnień.

Zapraszam do kontaktu, Agnieszka Kik-Głowacz