Kontakt

Fundacja Wsparcia Psychologicznego Terapii i Rozwoju Osobistego Źródło Zmian

Miejsce prowadzenia terapii i zajęć: Ursynów, ul. Meander 18 lok. 1, tel. 601-938-288

Siedziba Fundacji:
ul. Franciszka Marii Lanciego 7B/10
02-796 Warszawa

fundacjazrodlozmian@gmail.com

5 lat ago · · Możliwość komentowania Tutoring – Bezpłatne zajęcia została wyłączona

Tutoring – Bezpłatne zajęcia

w ramach projektu Psychoedukacja jako prewencja uzależnień behawioralnych
zapraszamy rodziców oraz uczniów ursynowskich szkół na

BEZPŁATNE ZAJĘCIA
Z TUTORINGU

czyli znanej metody dydaktyczno-wychowawczej, służącej spersonalizowanemu rozwijaniu potencjału i motywowaniu do samorozwoju młodego człowieka

Poczucie wartości u dziecka – warsztaty rodzicielskie

6 lat ago · · Możliwość komentowania Poczucie wartości u dziecka – warsztaty rodzicielskie została wyłączona

Poczucie wartości u dziecka – warsztaty rodzicielskie

Poczucie własnej wartości u dziecka to proces złożony, składa się na niego wiele elementów.

Co dziecko myśli o sobie, jak się czuje, zachowuje, jak wartościuje bliskich ludzi, rówieśników, jak ocenia swoje możliwości, czy wierzy w siebie?

Trudne Emocje Dziecka – Kodeks złości

6 lat ago · · Możliwość komentowania Trudne Emocje Dziecka – Kodeks złości została wyłączona

Trudne Emocje Dziecka – Kodeks złości

Wszystkie emocje są potrzebne, informują nas, regulują, ukierunkowują, motywują do działania, pozwalają przetrwać. Ważne jak sobie radzić z trudnymi emocjami ze złością, lękiem, wstydem. Emocje trudne to silne emocje.

Każdy ma prawo do złości!

Porady i wskazówki dla Rodziców wspomagające kształtowanie i modyfikację zachowania dziecka

6 lat ago · · Możliwość komentowania Porady i wskazówki dla Rodziców wspomagające kształtowanie i modyfikację zachowania dziecka została wyłączona

Porady i wskazówki dla Rodziców wspomagające kształtowanie i modyfikację zachowania dziecka

Podstawowe przyczyny powstawania negatywnych (trudnych) emocji u dziecka to niezaspokojone potrzeby, dążenia dziecka:

  • dziecko wie, że nic od niego nie zależy, a ma – jak każdy z nas – potrzebę kontroli, autonomii, to rodzi = złość, bunt, walkę. Efekt: odmowa np. jedzenia, wydalania…
  • postawione przed dzieckiem zdania są za trudne = złość, bunt, brak koncentracji uwagi
  • sytuacja przekracza możliwości rozwojowe dziecka = bezradność, rezygnacja z działania, negatywne myśli, bunt
  • brak podziwu, aprobaty i uwagi ze strony opiekunów/otoczenia = złość, frustracja, depresja. Efekt: wycofanie się lub domaganie się uwagi za wszelką cenę…(cenna jest dla dziecka nawet uwaga negatywna rodzica)
  • niespełnione oczekiwania dziecka = rozczarowanie, frustracja, walka, depresja
  • nie przyswojony w pełni system wartości (im wcześniej go uczymy, tym lepiej)
  • niekorzystny wpływ środowiska (rodzice modelują reakcje, zachowanie, kształtują system wartości, dzieci obserwują nas cały czas, a nasze zachowanie, gesty, mimika jest dla nich ważniejsze niż nasze słowa…)
  • brak znajomości technik samoregulacji emocjonalnej i radzenia sobie samemu w przeżywaniu trudnych emocji, odmawiania, przyjmowania krytyki

Przede wszystkim nie ma złych emocji i wszystkie są ważne. Każdy ma prawo je przeżywać. Daje nam to odreagowanie, wiele dowiadujemy i uczymy się o sobie samym. Nie zawsze jednak informujemy dziecko jak ma sobie radzić z trudnymi dla niego emocjami (uwaga: nie zawsze też my sami potrafimy nad nimi panować…).

Jeśli trudne zachowania dziecka powtarzają się i nasilają to należy działać.

Dobrym sposobem jest zawarcie z dzieckiem umowy dotyczącej jego zachowania. Możemy stworzyć razem z nim kontrakt na „dobre” zachowanie. Na przykład, wspólnie z dzieckiem ustalacie nagrodę do otrzymania za zdobyte punkty. Każde dobre zachowanie lub powstrzymanie się od złego lub poradzenie sobie nauczonymi technikami i nie dopuszczenie przez dziecko do „złego” zachowania jest NAGRADZANE!

Zdobytych raz punktów nigdy nie odejmujemy ! Konsekwencją jest nie zdobycie kolejnych punktów, brak nowych – oddalenie w czasie nagrody + ewentualnie dodatkowe inne naturalne konsekwencje (np. dziecko coś rozlało – niech po sobie posprząta itp…) Rozmowę na temat umowy prowadzimy wtedy, kiedy dziecko jest spokojne. Od małego warto je uczyć rozróżniania i nazywania emocji oraz sposobów samoregulacji emocji, jak je przeżywać w sposób akceptowalny społecznie.

Ponad to:

  • pomagamy dziecku planować jego dzień, tydzień. Daj dziecku terminarz, kalendarz-niech stopniowo samo uczy się planować 🙂 + zabawy w planowanie np. Jak spędzimy wolny dzień ? Jakie zrobimy dziś zakupy ? Co mamy jutro zrobić ? Dziecko uczy się i wyrabia sobie swoje własne schematy działania. Celem jest wypracowanie umiejętności planowania, wyczucia czasu, to nadaje ramy, systematyzuje świat, uspokaja i wspomaga wyciszenie
  • planujemy i uprzedzamy o zmianach, zamiarach, konieczności pójścia gdzieś, zrobienia czegoś – spokojnym głosem… 🙂
  • korzystamy z minutników, timerów /np. przy wykonywaniu próśb, pracy domowej/ zawsze okazujemy dziecku szacunek i zainteresowanie jego osobą 🙂
  • chwalmy dziecko, nazywając, opisując co dobrze zrobiło, dostrzegając jego nawet najmniejsze sukcesy 🙂
  • bądźmy stale emocjonalnie dostępni dla dziecka ! akceptujemy je w jego radości, smutku i złości ! (przypominając mu jak wolno się złościć nie raniąc ! jak radzić sobie ze smutkiem)
  • dziecko zawsze bierze z nas przykład. Jeśli krzyczycie – będzie krzyczeć, jeśli go słuchacie – uczycie go słuchać, jeśli go szanujecie – będzie Was szanować 🙂
  • po kłótni, różnicy zdań, pokażmy dzieciom, zamodelujmy, że ważne jest przyznanie się do błędu, winy, że nie ma milczących dni, obrażania się, że z sytuacji konfliktu jest wyjście, błąd można naprawić, że ważne jest przyznanie się do winy i że przeprosiny są przyjmowane, bądźmy dostępni dla siebie po trudnych chwilach, wybaczajmy i przyjmujmy przeprosiny, uczmy w ten sposób dzieci wyrażania emocji, nazywania ich i radzenia sobie z nimi :))
  • uczmy dziecko od małego asertywności, samoregulacji, rozpoznawania i nazywania emocji, wybaczania, przepraszania

Nigdy! w stosunku do dziecka nie używajmy ironii i sarkazmu…

Generalna zasada:

  1. zachowania pozytywne – wzmacniamy naszą uwagą, uśmiechem, pochwałą, punktami 🙂
  2. zachowania negatywne wygaszamy – ponoszeniem adekwatnych konsekwencji, czasem jedynie brakiem naszej uwagi – selektywne ignorowanie zachowania (tylko wtedy gdy zachowanie dziecka nie jest destrukcyjne)

W chwili uniesienia dziecka nie prowadzimy z nim dyskusji, bo to nie ma sensu, do rozmowy wracamy po jego uspokojeniu. Dobrze byłoby ustalić z dzieckiem co robimy jak jesteśmy na siebie źli np. oddalmy się od siebie na chwilę, dajmy sobie czas i kojne miejsce na ochłonięcie, wyciszenie (odseparowanie, odizolowanie od irytujących bodźców – tzw. time out).

W sytuacji, gdy dziecko odmawia oddalenia się to rodzic wychodzi do innego pomieszczenia (uwaga: technika ta odnosi się do notorycznie powtarzających się trudnych zachowań i reakcji dziecka, stosowana jest także jako narzędzie w radzeniu sobie z zachowaniami opozycyjno-buntowniczymi dziecka, w zaburzeniach zachowania).

Time out to nie kara – to przywilej. To ustalony sposób radzenia sobie z trudnymi emocjami (może być to pokój dziecka lub inne ustalone wraz z dzieckiem miejsce). Zaznaczam to metoda używana w skrajnych sytuacjach przy oporującym dziecku.

Naszemu dziecku pomagamy tworzyć Plany radzenia sobie z trudnymi emocjami. Ustalcie wraz z dzieckiem strategie postępowania, co robić – krok po kroku.

PAMIĘTAJ ! Czego potrzebuje Twoje dziecko ?

  • BEZWARUNKOWEJ MIŁOŚCI
  • WZMACNIANIA POCZUCIA WARTOŚCI
  • SZACUNKU
  • ZAUFANIA
  • AKCEPTACJI

Oprac. AKG /FUNDACJA ŹRÓDŁO ZMIAN/

Kształtowanie i modyfikacja zachowania dziecka z zaburzeniami opozycyjno-buntowniczymi towarzyszącymi w zaburzeniach rozwojowych (Adhd, osoby ze spektrum autyzmu)

6 lat ago · · Możliwość komentowania Kształtowanie i modyfikacja zachowania dziecka z zaburzeniami opozycyjno-buntowniczymi towarzyszącymi w zaburzeniach rozwojowych (Adhd, osoby ze spektrum autyzmu) została wyłączona

Kształtowanie i modyfikacja zachowania dziecka z zaburzeniami opozycyjno-buntowniczymi towarzyszącymi w zaburzeniach rozwojowych (Adhd, osoby ze spektrum autyzmu)

Pamiętajmy, że każde negatywne (demonstracja siły – uwaga na utrwalenie takich reakcji) zachowanie przynosi tzw. „wtórny zysk”, który jest głównym powodem utrzymywania się tego zachowania. Co dziecko z tego ma?

Uwaga:

zachowanie niepożądane + brak konsekwencji = wzmocnienie zachowania niepożądanego !

ale

brak uwagi = zmniejszenie zachowań niepożądanych /wygaszanie/, ponieważ brak uwagi dorosłego to najgorsza kara dla dziecka

Dlatego:

  • unikaj, nie przedłużaj kłótni
  • w sytuacjach zaostrzenia nie odzywaj się
  • zamknij się w łazience, odseparuj od dziecka (przy starszym dziecku)
  • unikaj wzroku dziecka
  • ignoruj jego wybuchy agresji, pilnuj swoich granic!
  • nie krzycz!

Gdy wybuch agresji nastąpi poza domem:

  • odwróć uwagę dziecka
  • ignoruj je (ludziom mów, że właśnie trwa proces wychowawczy dziecka i prosisz o nie wtrącanie się, uprzedź, że kontrolujesz sytuację i tak ma być)
  • odejdź dalej od dziecka

Agresja (ataki, wybuchy) jest zachowaniem wyuczonym, bo zawsze spotyka się z reakcją dorosłego…Tu dziecko chce sprawować kontrolę.

My natomiast musimy naszymi adekwatnymi reakcjami na zachowanie dziecka przywrócić ład, porządek, granice i poczucie bezpieczeństwa. To rodzic sprawuje kontrolę.

Przed wyjściem spokojnym głosem ustalamy jaki będzie plan wyjścia, co będziemy robić. Ustalamy także z dzieckiem, co dziecko zyska na dobrym zachowaniu. Może zdobyć np. punkty, które przybliżą dziecko do zdobycia upragnionej nagrody.

Dlatego system punktowy dobrze sprawdza się w oddziaływaniach i kształtowaniu zachowania dziecka i młodzieży. Zdobywane punkty za dobre zachowanie są drogowskazami dla dziecka jak należy się zachowywać, jakie zachowanie mi się opłaca, co z tego mam. Raz zdobytych punktów dziecku nie zabieramy. Konsekwencją dodatkową w może być ograniczenie przywileju lub jego całkowite zawieszenie – określmy jednak do kiedy, dodatkowe obowiązki, odpracowanie!

Różnica między karą a konsekwencją?

Konsekwencja jest wcześniej ustalona z dzieckiem, tu nie ma elementu zaskoczenia, (co może prowokować wybuchy agresji). Wcześniejsze ustalenia dokonane wraz z dzieckiem wprowadzają ład w świat dziecka, systematyzują ten świata, wprowadzają granice, a to wspomaga przywracanie poczucia bezpieczeństwa, przewidywalności, co z kolein obniża napięcia, stres i lęki.

Naszym celem jest rezygnacja dziecka z takiego zachowania i znalezienie sposobu osiągnięcia przez dziecko zysku innymi akceptowalnymi, konstruktywnymi sposobami.

Rozmowa: Co cię złości ? Czego potrzebujesz ? Czego Ci brak?

Kiedy życie sprawia ból – Depresja

6 lat ago · · Możliwość komentowania Kiedy życie sprawia ból – Depresja została wyłączona

Kiedy życie sprawia ból – Depresja

Bezkres, otchłań, znowu następny kolejny dzień. Jak go przeżyć ? Strach po obudzeniu i strach przed zaśnięciem. Rano jest najgorzej. Ciężkie nogi nie pozwalają wstać z łóżka, zresztą po co ? Wszystko traci sens. Już samo życie sprawia ból. Cierpienie psychiczne. Ja, świat, ludzie, przyszłość – przestaje mieć znaczenie. Czarne myśli wciąż powracają. Tonę w smutku i lęku. Nie mam siły by wołać o pomoc…

Z powodu depresji w 2017 roku śmiercią samobójczą zginęło w Polsce więcej osób niż w wypadkach samochodowych. W szpitalach psychiatrycznych nadal pracuje mocno okrojona kadra, a o leczeniu w warunkach środowiskowych lub o darmowym dostępie do psychoterapii de facto możemy zapomnieć.
Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) podkreśla, iż większość zaburzeń zdrowia psychicznego pojawia się około 14 roku życia. Wdrażając działania profilaktyczne można by im przynajmniej częściowo zapobiegać. Tym bardziej, że Polska jest jednym z krajów o najwyższych współczynnikach samobójstw w Europie. Niestety liczba ta rośnie w alarmującym tempie. W Polsce nadal nie wdrożyliśmy programu prewencji samobójstw – zgodnie ze wskazaniami WHO.

W szpitalach psychiatrycznych na jednego lekarza przypada po około 300 – 400 pacjentów! Brakuje także szpitalnych etatów dla psychologów. Centra Zdrowia Psychicznego – owszem zapewniają pacjentom różne formy pomocy (oddział całodobowy, dzienny, poradnia, zespół lecznictwa środowiskowego), ale ośrodków tych jest w Polsce tylko 25! i żaden nie pomaga dzieciom i młodzieży. Brak szeroko dostępnej, kompleksowej opieki zdrowia psychicznego skazuje pacjentów na długie oczekiwanie lub szukanie pomocy w ośrodkach, centrach, gabinetach prywatnych.

ZMIEŃMY TO !

Obszarem do wspólnych działań jest szeroko rozumiana profilaktyka zdrowia psychicznego prowadzona już w szkołach podstawowych realizowana przy współudziale państwa jak i przez organizacje pozarządowe.